''Czerwień Rubinu''

Są książki,które pobudzają naszą wyobraźnie zanim je otworzymy. Niewątpliwie jedną z nich jest ''Czerwień Rubinu''. Już sam tytuł brzmi interesująco,magicznie,zachęcająco. I ta okładka... Po prostu niesamowita. Tylko czy niepisana obietnica genialnej treści zostaje spełniona?

 Tytuł:'Czerwień Rubinu''
Autor: Kerstin Gier 
 Wydawnictwo: Literacki Egmont
Data polskiego wydania: 23 maja 2011
 Rok powstania:  2009
 Ilość stron: 344
Ekranizacje:Tak.


Nota wydawcy:
Gwendolyn ma szesnaście lat, dwoje rodzeństwa, oddana przyjaciółkę w klasie i lekko dziwaczna rodzinę. Z dnia na dzień dowiaduje się, że jest obdarzona genem podróży w czasie. Drugim podróżnikiem jest niejaki Gideon - bezczelny, arogancki, choć bosko przystojny młodzian, który tajną misję najchętniej zachowałby wyłącznie dla siebie. Ale bez Gwendolyn nie uda mu się misji wypełnić...

Cóż,opis (na szczęście) nawet w połowie nie oddaje tego co dzieje się w powieści Kerstin Gier. ''Lekko dziwaczną rodzinę'' to naprawdę delikatne określenie. W rodzie Montrose występują nie tylko podróżnicy w czasie,ale też wizjonerzy. Jakby tego było mało,główna bohaterka posiada kilka zadziwiających umiejętności. Spotykamy się z różnorodnymi postaciami. Co prawda bohaterowie są przedstawieni dość pobieżnie- nie zmienia to jednak faktu,że naprawdę ogromnie ich polubiłam.

''Co było gorsze? Zwariować czy naprawdę podróżować w czasie? Chyba to drugie, pomyślałam. Na to pierwsze pewnie można brać jakieś tabletki.''

Szczególną sympatią zapałałam do narratorki,głównej bohaterki- Gwendolin. Ta ''pyskata.niewychowana,nieposiadająca za grosz szacunku do żadnej osoby dorosłej,która  wszystko zdobywa zwykłym cwaniactwem'' * naprawdę przypadła mi do gustu . Jej komentarze mnie bawiły,język,w który wyposażyła ją autorka ułatwiał czytanie,a jej charakterek sprawił,że tę książkę przeczytałam z wielką przyjemnością.

'' Lekcje pana Whitmana były po prostu tak ciekawe, że nie dało się inaczej, jak tylko słuchać. Sam pan Whitman też był bardzo interesujący. Kochała się w nim, skrycie lub otwarcie, większość dziewczyn.(...)To znaczy wszystkie prócz Leslie. Jej zdaniem pan Whitman przypominał wiewiórkę z kreskówki.: „Za każdym razem kiedy spogląda na mnie tymi wielkimi brązowymi oczami, mam ochotę dać mu orzecha" - powiedziała kiedyś."

Również jej ''wścibska i przygłupia przyjaciółeczka'' była jedną z moich ulubionych postaci.Ich relacja świetnie przedstawia to jak moim zdaniem powinna wyglądać prawdziwa przyjaźń.

 ''Na schodach na drugim piętrze wyprzedziłyśmy Cynthię i Gordona. Cały czas gadali jeszcze o panu Whitmanie.(...):
- Zazdrosny? Ja? O tego mięczaka?
- Oczywiście.Dlatego, że pan Whitman jest najprzystojniejszym, najbardziej męskim,najmądrzejszym heteroseksualnym mężczyzną,jaki w ogóle istnieje.I dlatego,że wyglądasz przy nim jak mały,głupi,śmieszny chłopczyk.
- Dzięki za komplement - powiedział pan Whitman. Pojawił się niezauważony tuż obok nas,
dzierżąc pod pachą plik kartek papieru.''

Oczywiście nie może zabraknąć bosko przystojnego pana obrzydliwca. Chłopak o idealnym profilu i o zgrozo(!) o długich włosach. A,nie! To włosy półdługie co całkowicie zmienia postać rzeczy! :D
Wiem,że autorce można zarzucić,iż wątek pomiędzy Gwendolin i Gideonem był zbędny,nudny i bardzo typowy. Ale w tej części wcale nie ma tego tak dużo. Moim zdaniem niestety! To typowe dla dziewcząt w wieku lat ''nastu'',ale ja rzadko zachwycam się romansem pomiędzy bohaterami-lubię jak jest,ale bardzo rzadko stanowi świetny element książki. Ale w 'Czerwieni Rubinu'' wątek miłosny był tak błyskotliwie i wyjątkowo przedstawiony,że...nieraz śmiałam się głośniej niż by wypadało...

 '' - Gotowa, Gwendolyn? - zapytał w końcu.
Uśmiechnęłam się do niego.
- Gotowa, jeśli i ty jesteś gotów.''

Fabuły w tej książce tak naprawdę nie ma. To długi wstęp (ale nie nużący!) do następnych części,których recenzja pojawi się już niebawem.  :)

I pytanie do Was:
Do jakiego wieku i miejsca chcielibyście się przenieść?

Pozdrowionka,
Całkowicie Subiektywnie


----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Powyższa recenzja bierze udział w wyzwaniu ''Kiedy kobieta przejmuje dowodzenie'' ,które gorąco Wam polecam!